16 سال بیشتر ندارد. از سه و نیم سالگی ورزشکار شده و خیلی از ورزش‌ها را پیگیری کرده اما ژیمناستیک رشته اصلی‌اش بود تا هشت ونیم سالگی و پیش از آن حادثه. حادثه‌ای که مسیر زندگی‌اش را جور دیگری رقم زد. هر جا بوده بهترین بوده. غیر از ورزش، نقاشی می‌کند و مربی هم هست، موسیقی می‌داند و دستش به آرشه ویولن آشناست. خطاطی می‌کند، شعر می‌سراید و داستان می‌نویسد. او محدثه کهنسال است. کم‌سن‌ترین عضو تیم ملی تیراندازی جانبازان و معلولان کشورمان که دو سه روز پیش در دومین حضورش در عرصه بین‌المللی توانست در ردیف هشت کماندار برتر در رشته ریکرو قرار بگیرد و سهمیه پاراالمپیک ریو 2016 را به‌دست آورد.

محدثه در گفت‌وگوی اختصاصی با بامداد جنوب از چیزهای زیادی گفت. او امشب از شهر دوناشینگن آلمان محل مسابقات به وطن برمی‌گردد. 

او که روزی از تیراندازی تنفر داشت، حالا کمان یار غارش است. دو و نیم سال پیش به اصرار خانواده‌اش که همه موفقیت‌هایش را بعد از خواست خدا، نتیجه حمایت آنها می‌داند، به باشگاه‌های مختلف تیراندازی رفت. رفتنی که اول فقط برای به‌دست آوردن دل مادر اتفاق می‌افتاد. سرانجام محدثه به تیر و کمان علاقه‌مند شد و از دو سال و نیم پیش کار را شروع کرد.

محدثه می‌گوید، پنج یا شش ماه است که به‌طور جدی تمرین می‌کند و هدفمند کارش را پیش می‌برد.

او پاییز 2013 به مسابقات جهانی تایلند رفت و امسال هم در دومین تجربه حضور در مسابقات جهانی راهی آلمان شد. مسابقه بعدی هم اگر شرکت کند، مسابقات آسیایی تایلند است که آبان برگزار می‌شود.

محدثه می‌گوید، تیراندازان ایرانی بهترینند و اولند اما رقیبانمان ورزشکاران روسیه، امریکا، چین و کره جنوبی هستند.

او درباره روز جمعه که رکورد زد و سهمیه پاراالمپیک را گرفت، این‌طور برایمان توضیح می‌دهد: من فکر می‌کردم که مسابقه ادامه دارد، مجید کهتری، رئیس انجمن تیراندازی فدراسیون جانبازان و معلولین که مثل پدر است هم برای من و هم برای همه بچه‌های تیم ملی، می‌دانست که من به رکورد لازم رسیده‌ام اما چیزی به من نگفت تا این‌که دیدم چشمانش پر از اشک شده و این‌طور بود که متوجه شدم رکوردی زده‌ام که در تمرین‌هایم نزده بودم و سهمیه را گرفته‌ام. در آن لحظه به تمام کسانی فکر کردم که به شکل‌های مختلف حامی من بودند، پدرم، مادرم، خواهر و برادرانم، اقوام، دوستان، بچه‌های تیم ملی، مسوولان تیم و همه و همه کسانی که از ته قلب و ذهنشان می‌خواستند که من موفق شوم.

او خوشحال است که توانسته جواب حمایت همه این افراد را بدهد، همه کسانی که موفقیت خود را موفقیت تک‌تک آنها می‌داند؛ موفقیت همه هموطنان.

محدثه از آرامشی که در تیم ملی تیراندازی جانبازان و معلولین وجود دارد، می‌گوید، آرامشی که لازمه موفقیت در تیراندازی است.

او مصمم است و به توانمندی‌اش ایمان دارد و می‌داند که می‌تواند خودش باشد و بهترین باشد. محدثه از زهرا نعمتی بانوی طلایی پاراالمپیک 2012 لندن که درمسابقات آلمان نبود، به‌عنوان دوست خوبش یاد می‌کند و دوست دارد زمانی با هم پشت خط بایستند.

این کماندار نوجوان سپاسگزار سرمربی اوکراینی تیم است که حسابی با بچه‌ها کار می‌کند. مربی که حدود چهارماه است کارش را در تیم ملی آغاز کرده است.

محدثه دوست ندارد از کمبودها بگوید، هر چند آنها را انکار نمی‌کند اما معتقد است باید به آنچه که داری، فکر کنی. به دوستی میان اعضای تیم به دلسوزی و تلاش مسوولان برای حفظ آرامش و موفقیت بچه‌ها.

او رمز موفقیت در تیراندازی را تمرکز می‌داند می‌گوید، وقتی پشت خط می‌ایستی، نباید به کسی نگاه کنی باید خودت باشی.

پدر و مادر محدثه اهل برازجان هستند اما او به همراه خانواده‌اش در تهران زندگی می‌کند. وی خود را فرزند استان بوشهر می‌داند و می‌گوید، عاشق این استان است و خودش را همیشه بچه استان بوشهر معرفی می‌کند.

محدثه اول مهر به کلاس سوم دبیرستان می‌رود و می‌خواهد در رشته پزشکی درس بخواند.