بامدادجنوب- هدی خرم آبادی: «در بوق و کرنا کردن» این روزها یکی از دستاویزها و سرگرمی‌های مسوولان شده است؛ مسوولانی که یکسره بر همه واقعیات چهار تکبیر گفته‌اند و به محض برگزاری یک نشست هر چند ساده و ابتدایی آن را رسانه‌ای کرده و رسانه‌ها هم که به‌علت نبود خبر دست اول و داغ که اختصاصی خودشان باشد، تمام شش‌دانگ حواسشان به همین نشست‌هاست، آن را منتشر می‌کنند. روز چهارشنبه هفته پیش خبری منتشر شد مبنی بر امضای تفاهمنامه همکاری بین منطقه ویژه اقتصادی و دانشگاه فنی و حرفه‌ای!
دانشگاه فنی و حرفه‌ای نوعی دانشگاه در سیستم آموزش عالی کشورهاست که مدرک عالیه اعطا می‌کند. در ایران، مرکزی به نام دانشگاه فنی و حرفه‌ای ایران به همین روش عمل می‌کند که تعداد زیادی از آموزشکده‌ها و دانشکده‌های فنی و حرفه‌ای را زیر پوشش قرار می‌دهد. دانش‌آموختگان هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای و نیز کاردانش در این مراکز به تحصیل مشغول می‌شوند. تا سال ۱۳۹۰ نام دانشگاه فنی و حرفه‌ای در ایران، مجتمع آموزش عالی پیامبر اعظم (ص) و زیر نظر وزارتخانه آموزش و پرورش بود که در همان سال با کلیه امکانات، از سوی مجلس شورای اسلامی به وزارت علوم واگذار شد و نامش به دانشگاه فنی و حرفه‌ای تغییر کرد.
هر چند هدف از تاسیس دانشگاه‌ها و مراکز علمی، ارتقای کمیت و کیفیت دستاوردهای علمی-پژوهشی و افزایش مهارت‌آموزی دانشجویان است اما آنچه تا کنون دست‌کم در استان ما به‌وضوح از این بخش مشاهده شده، این است که این‌گونه مراکز و دانشگاه‌ها، تنها به کارخانه مدرک‌سازی بدل شده‌اند و از تربیت دانشجو و تولید علم در آنها خبری نیست، تا آنجا که چندی پیش خبری نقل محافل علمی و رسانه‌ها شده بود مبنی بر تعطیلی برخی مراکز علمی-کاربردی و حتی تعطیلی برخی رشته‌ها در این مراکز، چراکه بازدهی و خروجی معقول و مناسبی نداشتند.
اما در طول یک دهه و نیم گذشته، هیچ نام و نشانی از این دانشگاه نشنیده‌ایم و آن‌گونه که ما شنیده‌ایم، مسوولان این دانشگاه فقط و فقط دنبال حرکت‌های پوپولیسیتی بوده و هستند. سفر آقای شفیعی رئیس این دانشگاه به استان ما هم از آن دست حوادثی است که به‌ندرت اتفاق افتاده است.
این در حالی است که به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی منطقه ویژه پارس، در راستای همکاری مشترک میان سازمان منطقه ویژه پارس و دانشگاه فنی و حرفه‌ای کشور به‌منظور استفاده بهینه از پتانسیل‌ها، ظرفیت‌ها و توانایی‌های علمی-پژوهشی و در راستای اهداف کلان صنعت نفت، تفاهمنامه دوجانبه‌ای به امضای مدیرعامل منطقه ویژه پارس و رئیس دانشگاه فنی و حرفه‌ای کشور رسیده است.
این دانشگاه تاکنون با مناطق بسیاری تفاهمنامه امضا کرده است و آن‌گونه که منابع بامداد جنوب گفته‌اند، تا این تفاهمنامه‌ها از قوه به فعل در بیایند، زمان زیادی طول خواهد کشید. البته این منابع مطلع اخبار بیشتری هم در مورد این دانشگاه و رویکردهای آن در اختیار ما گذاشته و تاکید کرده‌اند آنها تنها به‌دنبال افزایش بیلان کاری خود بوده و نگاه توسعه‌ای برای این تیم هیچ مطرح نبوده است تا جایی که ریاست فعلی این دانشگاه که روز گذشته در کمال تعجب و به‌دور از چارچوب‌های عرفی، در برابر نماینده دولت در استان پایش را روی پایش انداخته بود و با هیچ واکنشی هم مواجه نشد، تلاش داشته و دارد که به وزارت علوم برسد.
حال این سوال مطرح می‌شود که برای ارتقای سطح همکاری‌های علمی-پژوهشی چرا با دانشگاه فنی و حرفه‌ای تفاهمنامه منعقد شده است؟ آیا دانشگاه با کیفیت‌تر و علمی‌تری در استان جز دانشگاه فنی و حرفه‌ای وجود نداشته است؟ مگر نه این است که نخست باید پیش از انعقاد قرارداد و تخمین هزینه و اقدامات دیگر خروجی طرح مد نظر باشد؟ آیا خروجی این تفاهمنامه بررسی شده است؟ نتیجه بر زمین ماندن چنین طرح‌ها و تفاهمنامه‌هایی که مدتی بر سر زبان‌ها می‌افتد اما در نهایت کارآمدی آن تنها ثبت شدن در کارنامه پژوهشی-فرهنگی مسوول مورد نظر ثبت است، مبرهن‌تر از آن است که نیازی به توضیح بیشتر داشته باشد.
نیاز است که طی یک بررسی همه‌جانبه میزان کمیت و البته کیفیت دستاوردهای علمی-پژوهشی این دانشگاه مشخص شود تا آنگاه گفته شود که ضرورتی به امضای چنین قراردادی بوده است یا خیر؟ این دانشگاه که اغلب دانشجویان آن نسبت به وضعیت علمی-آموزشی و به‌ویژه در خصوص تخصص استادانش معترض و شاکی هستند، چگونه و در چه بستر و شرایطی قادر خواهند بود که از خلال چنین وضعیت نابسامان و نسنجیده‌ای، رهاوردهای علمی-پژوهشی داشته باشند.
به‌نظر می‌رسد امضای چنین قراردادهایی تنها برای بزرگ‌نمایی و خودنمایی و مضاف بر آن، رسانه‌ای کردن اقداماتی است که این بار رئیس دانشگاه فنی و حرفه‌ای آن را علم کرده است. بامداد جنوب در صورت نیاز حاضر است بیشتر و بیشتر در این مورد بنویسد و بسیار متاسف است که چرا مسوولان استانی نتوانسته‌اند با تحقیق این فرد را میزبانی کنند. البته این گزارش نافی این مساله نیست که مسوولان استانی دانشکده‌های فنی و حرفه‌ای استان تلاش بسیار می‌کنند اما خودشان می‌دانند که ما چه می‌گوییم و می‌نویسم.
