بامدادجنوب- هدی خرم‌آبادی:
«من افلاطون را دوست دارم اما حقیقت را بیش از افلاطون دوست دارم». اغلب ما این جمله معروف ارسطو را شنیده‌ایم. نگارنده با این مقدمه تاکید می‌کند که همه مسوولان زحمتکش، عزیز و نزد ما پرارج هستند اما مردم و واقعیت در آن سوی ترازو، کفه را سنگین‌تر کرده‌اند تا چشمانمان را بر حقیقت نبندیم و رسالت اطلاع‌رسانی خود را تا جایی که مقدور باشد، انجام دهیم.
مدتی است که برخی شهروندان نسبت به آبیاری دهکده گردشگری با آب شهری و آشامیدنی گلایه دارند؛ گلایه‌ای که اگر صحت داشته باشد حق طبیعی و مسلم مردم است که دلیل و توجیه مسوولان را در این راستا بدانند. در بحبوحه بی‌آبی که منجر به مهاجرت از روستاها شد و به‌تبع خود پیامدهای منفی دیگری مانند افزایش سکونتگاه‌های غیر رسمی، مشکلات بهداشتی و درمانی، مختل کردن آرامش و رفاه مردم و ... را به همراه دارد، چرا باید دهکده گردشگری با آب شهری آبیاری شود؟ برای این‌که پروژه مورد نظر به گِل ننشیند؟ برای این‌که دیگر کسی روی کمبود فضای سبز دهکده که از فاصله دور جلب توجه می‌کند، انگشت نگذارد؟ آبیاری با آب آشامیدنی که حق مردم است، به چه قیمتی؟!
همین نکته نشان می‌دهد که مشکلات ناشی از آب در استان، به‌علت نبود آب نیست بلکه نشات گرفته از نبود تخصص، تعهد، اندیشه، مدیریت ناصحیح و غیر معقول و چنین کاستی‌هایی است.
گفته می‌شود از طریق لوله بزرگ آب شهری در کنار میدان غدیر، انشعابی چهار اینچی گرفته شده و از آنجا آب را به دهکده گردشگری هدایت می‌کنند. حال این سوال مطرح می‌شود که با توجه به بحران بی‌آبی و مشکلات پیش آمده ناشی از آن به چه علت و با کدام توجیه، به‌منظور کاشت فضای سبز و سرویس‌های بهداشتی از آب شهری استفاده می‌شود. مگر در چنین شرایط و وضعیت نابسامانی استفاده از آب شرب برای چنین مصارفی، قدغن نیست؟! چرا از استحصال دریا و آب‌شیرین کن، تصاب‌ها پساب‌ها، آب‌های زیرزمینی و آبی به‌جز آب آشامیدنی استفاده نمی‌شود؟ به‌راستی ضرورت داشتن فضای سبز در دهکده گردشگری بیش از داشتن آب برای مردم است؛ مردم مظلومی که دیگر با ظلم و سکوت در برابر ظلم خو گرفته‌اند.
از همان زمان افتتاح نیم‌بند دهکده که تقریبا یک پارک نیم‌بند است، از این اقدام عجیب خبردار و از مسوولان خواستار پیگیری شدیم اما به نظر می‌رسد کسی در این زمینه دلسوز نیست و فقط ما به‌دلیل اطلاع‌رسانی متهم شده‌ایم.
برای بررسی این مساله با مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان گفت‌وگو کردیم. شاهپور رجایی در پاسخ به این سوال که چرا برای فضای سبز دهکده گردشگری از آب شهری استفاده می‌شود، گفت: اگر چنین اقدامی صورت گرفته بدون هماهنگی با ما بوده و متولی اصلی آن آب و فاضلاب استان است، چراکه واگذاری انشعاب در محدوده شهری و روستایی بر عهده آب و فاضلاب است و ما اجازه هیچ‌گونه دخالتی را در این زمینه نداریم.
وی با بیان این‌که اوایل سال 93 وزیر نیرو براساس مصوبات شورای عالی آب کشور نامه‌ای به وزیر کشور ارسال و سهم آب مصرفی بخش کشاورزی، فضای سبز و صنعت را برای کلیه دشت‌های استان مشخص کردند، افزود: این موضوع در شورای حفاظت آب استان مطرح و در گردهمایی شهرداران استان عنوان شد و با حضور کارشناسان آب منطقه‌ای با همه شهرداران صورت‌جلسه‌ای امضا شدکه به دفتر شهری استانداری نیز ارسال شد.
رجایی در ادامه ضمن اشاره به این‌که بناست شهرداران نه تنها مصارف جدید بلکه مصارف قدیمی را نیز از شبکه آب شهری جدا کنند و مصارف مورد نیاز آب را از طریق منابع محلی و پساب تصفیه‌خانه فاضلاب تامین کنند، در خصوص آبیاری دهکده گردشگری از طریق آب شهری تاکید کرد: ما در استعلام مورد نظر دو منبع را پیشنهاد دادیم؛ یک: حفر چاه در محدوده باغ زهرا و باغ انار و انتقال و برداشت روزانه صد متر مکعب. دو: انتقال و برداشت از طریق پساب تصفیه‌خانه فاضلاب شهر بوشهر.
رجایی در پایان یادآور شد: ما با چنین روندی کاملا مخالف هستیم و اگر قرار است در آینده مجموعه تفریحی دیگری احداث شود، باید از منابع غیر از شبکه شهری تامین شود.
با توجه به شواهد، البته این مساله مختص دهکده گردشگری نیست و بر اساس اطلاعات بامداد جنوب برخی دیگر از پارک‌ها و چمن‌ها نیز از آب شهری در سطح استان برای آبیاری استفاده می‌کنند که باید برای آن هم فکری کرد.
حال ضروری است که اداره آب و فاضلاب استان در این خصوص به شهروندان بوشهری به‌صورت شفاف اطلاع‌رسانی کنند که بر چه اساسی و با دستور چه کسی و چرا تامین فضای سبز دهکده گردشگری که شباهت چندانی با یک دهکده آن هم از نوع گردشگری ندارد، از طریق آب شهری تغذیه می‌شود؟!
