اقوام ایرانی خلاف ملل همسایه همچون هند و مصر و یونان که بیماران خود را در معابد گرد آورده و از طریق سحر و جادو و به‌تدریج از طریق علمی در‌صدد درمان آنها بر می‌آمدند، به‌دلیل این‌که به وجود معابد و پرستشگاه‌ها اعتقاد نداشته و در مکان‌های آزاد با ایزدان خود به نیایش می‌پرداختند، از همان آغاز مکان‌هایی را برای گردآوری بیماران در آنجا و درمان آنها احداث کردند که هر چند در زمان خود بسیار ابتدایی بود و این مکان‌ها را باید نخستین بیمارستان‌های کوچک به حساب آورد که به‌دلیل آگاهی ایرانیان از مسری بودن برخی بیماری‌ها و آلوده بودن بیماران بنا گشته بود.
این مراکز درمانی، از همان آغاز مکتب مُزدیَسنا در ایران وجود داشتند. شاهنشاهان ایرانی نیز در دایر کردن درمانگاهها سهیم بودند، به‌گونه‌ای که ابتدا شاهنشاهان برای بهره‌مند گشتن از پزشکان متخصص، طبیبان ملت‌های دیگر را در دربار خود پذیرفته و این طبیبان و دیگر پزشکان ایرانی هر یک در شاخه‌ای از پزشکی متخصص و متبحر بودند. بنابراین، نخستین درمانگاهها و بیمارستان‌ها که دارای پزشکان متخصص در امر کارد‌درمانی، گفتار درمانی و گیاه درمانی بودند، شروع به فعالیت روز افزون کردند و به تدریج این بیمارستان‌های کوچک سرآغازی برای بنای بیمارستان و مرکز آموزشی جندی شاپور در آغاز دوران ساسانی (224-270م) شد و میراث‌دار بیمارستان‌هایی همچون بیمارستان شوش، پرسپولیس، اکباتان، ری و غیره شد و در اوج پیشرفت خود به درجه‌ای رسید که نه تنها از دیگر ملت‌ها و اقوام و کشورهای دور و نزدیک دانش‌پژوهان و متبحران علم پزشکی به این مرکز آموزشی سرازیر گشتند بلکه تا قرن ها پس از زوال حکومت، ایرانیان نام و یاد خود را با پزشکانی که یا تعلیم دیده مستقیم این مرکز آموزشی بودند یا تحت تاثیر غیر‌مستقیم این مراکز درمانی بودند، حفظ کردند.
نخستین بیمارستان‌های اسلامی به دست پزشکان جندی‌شاپور بنا گشته و به دست این پزشکان اداره می‌شد. با توجه به چنین پیشینه درمانی در ایران باستان بسیار تاسف‌انگیز است که استان بوشهر که به‌عنوان یکی از قطب‌های اقتصادی ایران محسوب می‌شود، فاقد یک پلی‌کلینیک تخصصی و مجهز قلب، چشم‌پزشکی و اطفال باشد.
فقدان چنین پلی‌کلینیکی علاوه بر دامن زدن بر محرومیت هر چه بیشتر این استان، افزایش هزینه‌های درمانی برای بیماران قلبی و چشمی و اطفال را به‌دلیل مراجعه به مراکز شهر‌های دیگر به‌همراه دارد.
طراحی پلی‌کلینیک تخصصی بوشهر و اجرای آن می‌تواند گامی موثر در راستای بهبود بخشیدن به استان ما که در حال حاضر لقب استان محروم را به‌همراه دارد، باشد.
