در روزهایی که استقلال خوب نتیجه نمی‌گیرد شاید تنها نکته‌ای که پرویز مظلومی و البته اعضای کادر فنی استقلال به آن افتخار می‌کنند جوانگرایی در این تیم است. آنها ادعا می‌کنند که با میدان دادن به بازیکنان جوان میراثی در استقلال به جای گذاشته‌اند که در سال‌های بعدی این تیم می‌توانند از آنها بهره ببرند. آنها به این موضوع اشاره دارند که با توجه به بازی دادن به بازیکنانی مثل محسن کریمی، روزبه چشمی، فرشید اسماعیلی، بهنام برزای، امید نورافکن، علیرضا رمضانی و حتی میلاد شعبانلو توانسته‌اند برای سال‌های آینده نسل فوق‌العاده‌ای را بسازند. اما سوال اصلی این است که آیا می‌توان کار پرویز مظلومی و همکارانش را در استقلال جوانگرایی نامید و کاری که او در این تیم انجام داده است کار بزرگی است یا نه؟
تقریبا در همه جای دنیا جوانگرایی تعریفی مشخص دارد و آن هم استفاده از بازیکنان جوان و کاهش هزینه‌های یک تیم است. حالا باید این سوال را از مظلومی پرسید که آیا جوانگرایی در استقلال باعث کاهش هزینه‌های این تیم شده است یا نه؟ استقلال دراین فصل حدود ۲۰ میلیارد هزینه صرف خرید بازیکنانش کرده است که در این عدد اثری از جوانگرایی دیده نمی‌شود. اینکه در تیمی آرش برهانی با کمترین تعداد بازی ۷۵۰ و وحید طالب‌لو به عنوان یک دروازه‌بان دوم ۵۵۰ میلیون تومان می‌گیرد خود نشان می‌دهد که مظلومی با جوانگرایی‌اش هرگز موفق نشده هزینه‌های این تیم را کاهش بدهد.
اما سوال بعدی این است که آیا مظلومی واقعا از ابتدای فصل قصد جوانگرایی در این تیم داشت؟ اگر کرار و ریوالدو از استقلال نمی‌رفتند، خسر حیدری پشت سر هم مصدوم نمی‌شد و البته بازیکنانی مثل میثم مجیدی و آرش برهانی در ترکیب این تیم جواب می‌دادند آیا نوبت به بازی کردن جوان‌هایی مثل محسن کریمی، روزبه چشمی، فرشید اسماعیلی، بهنام برزای، امید نورافکن، علیرضا رمضانی و میلاد شعبانلو می‌رسید؟ اگر مظلومی از ابتدای فصل قصد جوانگرایی در استقلال را داشت هرگز با بازیکنان پا به سن گذشته و گران قیمت قرارداد امضا نمی‌کرد اما او وقتی دید این بازیکنان در ترکیب تیمش جواب نمی‌دهند ترجیح داد بازیکنان جوان را جایگزین آنها کند.
