در سالهای نه چندان دور گوشه ی لباس خیلی از بچه های کوچک گناوه ، یک تکه ی پارچه کیسه مانند به رنگ های سبز و یا سرخ که با یک سنجاق به لباسس وصل شده بود و همیشه همراه کودک بود ، این شی تعویذ یا دعاست که پدر و مادرهای نگران برای مصون داشتن بچه های دلبندشان به ان صدها امید بسته اند ، که او را حفظ کند از چشم بد و از خطر و بلا واز جن و انس امروز در گناوه افراد زیادی برای گشایش کسب وکار ،کسالت فرزند خردسال ، زوج های که باهم اختلاف دارند ، افرادی که اشیا گم شده یا سرقت شده افراد به دعا نویس مراجعه می کنند از او استمداد می کنند تا دعای قوی برایشان بنویسد و حاضرند در صورت رفع گرفتاری هدیه خوب به دعا نویس تقدیم کنند در باور مردم گناوه مراجعه به دعا نویس برای باز کردن سرکتاب ، فال و.. به عنوان یک راه حل قابل اعتماد برای رفع گرفتاری های پیچیده و سخت مورد قبول می باشد برخی از این دعانویسان مشهور درقید حیات نیستند و امروز فرزندان آنها می گویند این کار را پدرانشان آموخته واز آنها برای فعالیت اجازه گرفته اند . دعا نویسان روزها و ساعت خاصی را برای نوشتن دعا مناسب می دانند و دستورالعمل های برای استفاده از تعویذ پیشنهاد می کنند مثلا با آتش زده و دود آن در اطراف خانه چرخانده شود ، در آب خیسانده شود و آب آن را نویشده یا گوشه ای از ساختمان دفن شود و... با احترام تمام این عزیزانی که درگناوه به این کار مشغول هستند آنچه که مشخص نیست افراد دعانویس مطابق با نظرات و حدود تعیین شده به فتوی مراجع تقلید ( دعای از ائمه معصومین نقل شده ) عمل می کنند یا خیر
به فتوی اغلب مراجع تقلید دعانویسی ( دعای از ائمه معصومین نقل شده ) اشکال ندارد
ضرغام خرمی
