یکم شهریور روز
بزرگداشت طبیب و فیلسوف بزرگ ایرانی، ابوعلی سینا روز پزشک نامیده شده است. تا در
این روز از پزشکان بااخلاق، متعهد و فداکار تجلیل به عمل آید و دشواریها و سختیهایی
که در طول تحصیل و طبابت بر این قشر میرود برای جامعه بیشازپیش تشریح شود. قبل
از بیان مراتب قدردانی و تشکر از جامعه پزشکی باید عنوان نمود که همانطور که هر
عضو از اعضای بدن در جای خود از قدر و منزلتی خاص برخوردار است و نمیتوان هیچکدام
از اعضای بدن را نادیده گرفت، دست، پا، قلب یا مغز هرکدام در جای خود باعث زیبایی
و تداوم حیات انسان هستند و نقصان هرکدام باعث ایجاد مشکل در مسیر زندگی میشود.
اصناف نیز هرکدام
در جای خود نیکو و مقدس هستند و وجود همین مشاغل متفاوت زندگانی را برای آدمی راحت
و جذاب نموده است و نمیتوان هیچ شغلی را کماهمیت انگاشت؛ اما نمیدانم چرا در
لحظات سخت و در اوج ناامیدی، آنجا که عزیزی با هیولای مرگ دستوپنجه نرم میکند و
دیگر راهی باقی نمانده و تنها امید انسان به نیروی لایزال الهی است ناگاه تنها راه
زمینی خود را در دستان و اندیشه پزشکی متعهد میبیند که تمام تلاش و همت خود را با
اتکا به علم و دانشی -که جوانی و بهترین روزهای عمرش را پای آن ریخته -گذاشته تا
امید و زندگی را به آشیانه گرمی بازگردانند و شیرینی و حلاوت کار خود را دو چندان
کند.
چنین است که کار
طبابت متفاوتتر از دیگر مشاغل به نظر میآید. پس جا دارد بهپاس زحمات بیشائبه و
شبانهروزی این عزیزان از خداوند منان برای ایشان صحت و سلامتی همراه با موفقت
روزافزون آرزو نماییم. متاسفانه در این چند سال اخیر شاهد از دست دادن پزشکانی
متعهد و بااخلاقی بودیم که فقدان هر یک از این طبیبان برای مردم این دیار بسیار
گران و باورنکردنی بوده است. یکی از این عزیزان مرحوم دکتر یداله حاجیزادگان بود،
طبیبی که علاوه بر درمان دردهای جسمانی، روح و روان بیمارانش نیز برایش در اولویت
بود. پزشک اخلاقمداری که تا لحظات آخر عمرش دست از یادگیری و تحصیل علم برنداشت و
همیشه پاسخگوی بیمارانش بود. با گفتن و نوشتن نمیتوان خصوصیات اخلاقی ایشان را
توصیف را نمود مگر اینکه به او مراجعه کرده و یا از نزدیک با ایشان در ارتباط بوده
باشی، افسوس که دست بیرحم تقدیر اجازه عرضه بیشتر خدمات و تفکراتش را نداد. در این
روز یاد همه عزیزان عرصه پزشکی را گرامی میداریم بهخصوص آنان که به علت بیماری
کرونا از دست دادهایم.