حامد خدری قایقران گناوه‌ای سه ماه بود که از دو و میدانی به قایقرانی نقل مکان کرده بود که خود را نشان داد و کادر فنی تیم ملی او را به تیم دعوت کرد.
او الان حدود چهار سال است که قایق می‌راند و رشته تخصصی‌اش رویینگ است. می‌دانستم که الان در اردوی تیم ملی رویینگ است. با او تماس گرفتم تا از روزهای اردو بپرسم. او گفت که اردو حدود 10 روز پیش شروع شده اما او چهار روزی است به جمع اردونشینان اضافه شده است.
حامد هر چند از نظر سنی در رده تیم ملی امید قرار می‌گیرد اما اکنون به تیم ملی بزرگسالان دعوت شده و تمرین‌هایش را در این تیم پیگیری می‌کند.
او که با لهجه ساده و صمیمی خود صحبت می‌کند از این‌که لفظ قلم حرف نمی‌زند از من عذر می‌خواهد و می‌گوید همه چیز را راحت می‌گوید و نمی‌داند که باید این‌طور بگوید یا نگوید. قایقران ما تنها نماینده جنوبی‌ها در تیم ملی رویینگ است. برایم جالب است وقتی که اشاره می‌کند که پای ثابت تیم ملی بچه‌های آذربایجان غربی هستند. او می‌گوید همیشه در اردو دست‌کم هفت تا هشت بازیکن از این استان هستند اما حالا چون می‌خواهیم برای انتخابی المپیک برویم و سختگیری بیشتر بوده چهار نفر نماینده دارند.
حامد به زمان قبل از قایقرانی برمی‌گردد و از این‌که از بچگی ورزش می‌کرده وهمیشه عاشق ورزش بوده است. او اول دونده بوده و قدرت جسمانی‌اش را هم مدیون همین رشته می‌داند که مادر ورزش‌هاست.
سال 90 وقتی 18 ساله بوده تصمیم می‌گیرد به قایقرانی نقل مکان کند و چه انتخاب خوبی چون بسیار در آن استعداد داشته است. وقتی حرف از اولین اعزامش به مسابقات آسیایی می‌رسد با لبخند می‌گوید در حالی به این مسابقات رفتم که تا یک ساعت پیش از اعزام نمی‌دانستم می‌روم یا نمی‌روم چون رئیس فدراسیون پایش را در یک کفش کرده بود که حامد قدش کوتاه است و به درد رویینگ نمی‌خورد. قد حامد 182 سانتیمتر است و قد ورزشکاران رویینگ باید 195 تا 200 سانتیمتر باشد. خودش معتقد است هر چند قد مهم است اما تاثیر‌گذار نیست. به هر ترتیب از رئیس انکار بوده و از سرمربی اصرار که حامد باید اعزام شود و سرانجام سرمربی حرفش را به کرسی می‌نشاند و شاگردش را روانه مسابقات آسیایی می‌کند و شاگرد هم با مقام سوم آسیا جواب اعتماد استاد را می‌دهد.
از او درباره دیگر موفقیت‌هایش می‌پرسم به مقام دوم و چهارم آسیا در سال 91و مقام پنجم آسیا در سال 92 اشاره می‌کند. حامد که تمام پارسال را به‌علت مصدومیت نتوانسته پارو بزند حالا دوباره دست به پارو شده است.
خدری در شهر خودش قایق مناسب ندارد. می‌گوید قایق رویینگ گران‌ترین قایق است و خود فدراسیون برای تیم ملی هم 30 تا 40 تا قایق بیشتر ندارد و نمی‌تواند به استان‌ها قایق بدهد. من هم بیشتر تمرین‌هایم را در اردوها پیگیری می‌کنم. چون در گناوه که امکاناتی ندارم.
قایقران جوان گناوه‌ای که در رشته ناوبری دانشگاه علمی کاربردی شهرش درس می‌خواند، از خرج زندگی می‌گوید و این‌که حالا دیگر نه دانش‌آموز است نه سرباز و باید چرخ زندگی را بچرخاند.
او از مسوولان دانشگاه که با او همراهی کرده و حتی برخی هزینه‌ها را از او نگرفته قدردانی می‌کند اما می‌گوید وقتی که قرار باشد چند ماه از سال را در اردو باشم چه کسی باید هزینه‌های زندگی مرا تامین کند.
خدری در حالی از نبود حمایت مالی گلایه‌مند است که شاهد حمایت مسوولان آذربایجان غربی از قایقرانان این استان است.
حامد با تقدیر ویژه از آقای خواجه گیری دبیر هیات قایقرانی گناوه، بودنش در این رشته را مدیون او و حمایت‌های بی‌دریغش می‌داند و گرنه می‌خواسته با وجود علاقه شدیدش به این رشته آبی قید همه چیز را بزند.
خدری تا حدود یک ماه دیگر در اردو می‌ماند. او باید اواخر فروردین سال آینده در مسابقات آسیایی کره جنوبی شرکت کند تا اگر خدا بخواهد سهمیه المپیک بگیرد.
به سراغ آقای خواجه گیری می‌رویم. او در گفت‌وگو با ما می‌گوید که هیات قایقرانی گناوه از سال 84 یعنی 10 سال پیش شروع به کار کرد و تا کنون چهار ملی پوش سه آقا و یک خانم داشته است.
او تنها امکانات هیات را یک قایق شکسته رویینگ معرفی می‌کند و می‌گوید ما هیچ اسپانسری نداریم و تمام هزینه‌ها را خودمان از جیبمان می‌دهیم.
به گفته خواجه‌گیری خدری هم با هزینه شخصی سفر و در اردو شرکت می‌کند حتی هیات استان هزینه بلیت او را هم نداده است.
او معتقد است به علت کمبود امکانات استعدادها کشف نمی‌شوند.
خواجه‌گیری با تقدیر از شاگردش می‌گوید که حامد پس از سه ماه فعالیت اولین مدال کشوری و بعد از شش ماه دومین مدال تاریخ جوانان ایران در مسابقات آسیایی را کسب کرد. او پارسال دچار مصدومیت شد و رباط پایش را عمل کرد به همین علت از تمرینات تیم ملی دور بود.
خواجه‌گیری امیدوار است که حامد در اردو خوب بدرخشد و بعد هم بتواند با گرفتن سهمیه المپیک افتخاری دیگر بیافریند.
ما هم امیدواریم و برای او دعا می‌کنیم اما حامد و همه ورزشکاران برای موفقیت نیازمند کمک و همراهی مسوولان هستند. امیدواریم ورزشکارانمان دیده شوند.
حامد خودش می‌گوید اگر درصدی بابت هزینه‌های زندگی خیالم راحت باشد با آسودگی می‌توانم پارو بزنم و برای استان و کشورم افتخار کسب کنم.
