بامدادجنوب- علی پورتنگستانی: نگاهی اجمالی به ناکامی تیمهای پایه ایرانجوان در سالی که گذشت خود نشان از نوع نگرش و عملکرد خاص حضرات دارد. ابتدا از مدرسه فوتبال این باشگاه شروع میکنیم که تنها نکته قابل اشاره به آن فقط و فقط کسب درآمد از این مقوله است و دیگر هیچ. بعد از شروع بهکار مجدد مدرسه فوتبال ایرانجوان دیگر شاهد پویایی و برنامه!!! نیستیم، صاحبان این مدرسه طی چند صباح گذشته نه تنها نتوانستند در امر آموزش موفق ظاهر شوند حتی در تورنمنتهای مختلف تنها بهعنوان سیاه لشکر حضور داشتند.
تیم نوجوانان این باشگاه نیز با تصمیمات عجیب و غریب تا آستانه سقوط پیش رفت تا آنجا که تبدیل به زنگ تفریح در لیگ برتر نوجوانان استان شد و اگر تغییر کادر فنی نبود صاحبان این باشگاه باید سقوط دیگری را نیز تحمل میکردند. البته ناگفته نماند که تنها نکته مثبت در کارنامه تیمهای پایه ایرانجوان در همین رده رخ داده است، آنها در لیگ برتر در نهایت به رتبه پنجمی رسیدند و در مرحله اول مسابقات زیرگروه لیگ برتر نوجوانان کشور موفق به صعود شدند.
به گزارش ورزش بوشهر، در بهترین تیم جوانان ایرانجوان چه گذشت که تنها مصاحبهای، از صعود به لیگ برتر از آن بهجا ماند. تیمی متشکل از بهترینها که رویای صعود را در سر میپروراند اما در کمال تعجب در گروه شش تیمی پنجم شد. از 10 بازی تنها 12 امتیاز گرفتند تا طی یک سال سرمربی این تیم در صعود به لیگ برتر با دو رده سنی این باشگاه یعنی نوجوانان و جوانان این باشگاه ناکام بماند.
اوج عملکرد حضرات بر میگردد به تیم امیدی که امید ایرانجوان بود. لیگ برتر، جایگاهی دارد که آرزوی هر باشگاهی است اما آقایان بهراحتی و با ... آن را سوزاندند تا کارنامه خود را سیاهتر از قبل کنند. بدون بررسی فنی و تنها از روی حب و بغض دست به تغییر کادرفنی زدند که در این امر هم شکست خورند.
از نکات قابل توجه در تیمهای پایه باشگاه هفتاد ساله ایرانجوان میتوان به پاداش مربیان ناموفق اشاره کرد، هر مربی که ناکام میشود پاداشش حضور در رده بالاتر است. این هم خود یک نوع مدیریت است و از دیگر نکتههای حائز اهمیت در تیمهای پایه میتوان به هزینه نکردن کافی مسوولان برای آنها اشاره کرد. تا جائی که مربیان مجبور هستند از خود یا از طریق برخی خیرین هزینههای تیمشان را در تامین کنند تا آقایان تنها تماشاگر خوبی باشند.
از همینرو برای یافتن پاسخ این اتقافات به سراغ یکی از کارشناسان فوتبال بوشهر رفتیم.
کارشناس فوتبال در گفتوگو با بامداد جنوب با بیان اینکه تیمهای پایه ایرانجوان در چند سال اخیر نتایج خوبی کسب کرده و از این نظر از دیگر تیمهای استان بهتر عمل کرده است، افزود: اما وقتی تیمی با مشکلات مالی مواجهه شود باعث میشود این تیم از روند مثبت خود فاصله بگیرد و مشکل به تیمهای پایه همان باشگاه سرایت میکند. اینکه مربیان و کادر فنی تیمهای پایه ایرانجوان به چه شکلی انتخاب میشوند من اطلاع دقیقی ندارم، چراکه باشگاه مدیر عامل دارد و او همه چیز را تعیین میکند.
فاضل قنبرپور در ادامه گفت: برخلاف حرفهای که بر ضد مربیان تیمهای پایه ایرانجوان شنیده میشود به نظرم در چند سال اخیر مربیانی خوبی در این تیم فعالیت کردهاند اما مشکلات مالی در باشگاه ایرانجوان که میخواهد در ردههای پایه نیز فعالیت کند باعث شده است که زحمت آن مربیان به چشم نیاید. این اتفاق بر میگردد به تئوری که در استان حاکم شده است و آن هم این است که مربیان تیمهای پایه در هر نطقه از استان با وجود مشکلات مالی فعالیت میکنند اما با وجود این همه مشکلات ما از آنها توقع داریم که بهترین عملکرد را داشته باشند. به نظر من با وجود اینکه تیم امید ایرانجوان سقوط کرد، تیم جوانان آن از صعود به لیگ برتر جا ماند و تیم نوجوانش در مسابقات استانی نتایج خوبی کسب نکرد اما یکی از عمدهترین مشکلات باشگاه ایرانجوان بر میگردد به تعطیلی زمین چمن اختصاصی این تیم در جفره بوشهر زمینی که سالهای سال تیمهای پایه و اصلی ایرانجوان در آن تمرین میکردند، بهدلیل اینکه در چند سال گذشته این زمین استفاده نشده و ایرانجوان مجبور شده است که زمینهای دیگری را اجاره کند، تیمهای پایه این این باشگاه ضرر کردهاند.
وی با بیان اینکه باشگاهی که در تیم بزرگسالان آن که هماکنون در لیگ دسته یک بازی میکند حداقل 10 بازیکن محصول خود باشگاه بازی میکنند، تصریح کرد: حسین ماهینی، دانیال ماهینی، مهدی طارمی و... کسانی هستند که فوتبال خود را از مدارس فوتبال ایرانجوان شروع کردهاند و در آنجا رشد کردهاند اما حالا چرا وضعیت تیمهای پایه ایرانجوان به این شکل در آمده است و روند نزولی در پیش گرفته است مدیریت باشگاه باید پاسخگوی آن باشد اما دیدگاهی که نسبت به فوتبال پایه در استان ما وجود دارد، باید تغییر کند.
قنبرپور با بیان اینکه شعارهای که بعضی مسوولان ورزش استان میدهند مبنی بر اینکه فوتبال پایه استان را میسازیم اصلا قبول ندارم، یادآور شد: وقتی از فوتبال استان ما محمد دانشگر به تیم ملی المپیک دعوت میشود با وجود اینکه در بوشهر رشد کرده است ولی از تیم فجر سپاسی شیراز به تیم ملی دعوت شده است. این واقعیت در استان وجود دارد که جوانان ما برای دیده شدن فوتبالشان باید دیار خود را ترک کنند و به استان دیگری بروند و در آنجا مراحل رشد را ادامه دهند. چرا از تیمهای پایه استان ما بازیکنی به تیمهای پایه ملی دعوت نمیشوند؟ این خود یک مشکل بزرگ است که برای حل آن مسوولان باید فکری اساسی کنند.
کارشناس فوتبال استان در پایان گفت: در نهایت ما به این نتیجه میرسیم که ما به جوانانی که در تیمهای پایههای استان بازی میکنند آنچنان که باید اهمیت نمیدهیم و این باعث میشود که بازیکنان جوان و با استعداد ما ترک دیار کنند. ایرانجوان هم یکی از تیمهای استان است که با چنین مشکلی روبهرو شده است. به نظر من تیمهای پایه آنچنان بد هم کار نکردهاند، چراکه اگر بد کار میکردند این همه بازیکن خوب نظیر احسان اسدزاده، حسین بازیاری، علی مومنزاده، جواد نساری وارد تیم اصلی این باشگاه نمیشدند. این بازیکنان زحمت زیادی کشیدهاند که به اینجا رسیدهاند. همه این مشکلات به یک بحث ریشهدار قدیمی بر میگردد و آن هم این است که ایرانجوان با داشتن دو زمین گران قیمت در بهترین جای بوشهر چرا نمیتواند به نحو احسن تیمداری کند و جواب این است که سهامداران و مدیران باشگاه به آنها پاسخ دهند.
آنچه این روزها دل فوتبال دوستان بهخصوص هوداران فهیم باشگاه را به درد میآورد در جا زدن که هیچ، پس رفت در تیمهای پایه است که میتواند آینده این باشگاه را به خطر بیاندازد. اگر نیم نگاهی به همین تیم فعلی بزرگسالان ایرانجوان کنیم، میبینیم که بازیکنانی از تیمهای پایه این باشگاه در تیم بزرگسالان حضور دارند که هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ مادی به سود باشگاه است اما صد حیف و صد افسوس!!!